- (...) bizim beklentilerimiz sefil hayallerle, çılgın isteklerin karışımıydı.
- ama nasıl atacaktı aklından? sacdan bir damın üstündeki su gibi günden güne çürütüp bozuyor, aşındırıyordu onu bu.
- yaşamım boyunca insan bir şeye çok istekli görünürse karşısındakilerin daha az istekli göründüklerini öğrenmiştim.

varoşların budası / hanif kureishi

aynaya baktığınızda aynadaki adam size bakmıyorsa, tebrik ederim delirdiniz. geriye kalan aklınız artık güvende

tuko benedicto pasifico juan maria ramirez 'in namı diğer çirkin' in içi altın dolu mezarı aradığı sahnede çalan, müzik nedir, film müziği nedir sorularının cevabı efsane parça. akabinde the trio başlar ki, sinema tarihinin doyumsuz anlarına tanıklık edersiniz. günümüzden yaklaşık 50 yıl önce böyle bir film çekilmesi, müziklerin sahnelere yerleştirilmesi inanılmaz bir olay.

tam 25 yıl sonra nereden aklıma geldiyse sabahtan beri das boot mırıldanıp durdum. kasetini bulmak için aylarca uğraşmıştım. istanbul'da bir kasetçide bulduğumu hatırlıyorum. nereden aklıma geldiyse?

wish you were here albümünden sonra en gerçek "pink floyd" albümüdür. animals, the wall ve the final cut albümlerinin üçünü ne kadar sevsem de roger waters 'ın solo albümlerine daha çok benziyor. müzikal olarak söylüyorum bunları tabi ki; yoksa söz yazma konusunda david gilmour, syd barret ve roger waters' ın yanına bile yaklaşamaz.

new age akımının öncülerinden kitaro 'nun 1980 yılında çıkardığı efsane albüm silk road 'ın en sevdiğim parçası. bir yüzüne arka arkaya sadece bu parçayı çektiğim kaseti sabaha kadar dinlerdim. hala kafam güzel olduğunda bazen gözlerimi kapatır, kulaklığımı takar ve bu müziği dinlerim.

kimi müzisyenlerin mutfağı iyidir, kimilerin ise sunumu. bunların kesinlikle mutfağı iyi. depresif zamanlarımın değişmez grubu.

albüme ismini veren muhteşem the tea party parçası. walk with me gibi uzun, inişli çıkışlı, insanın kulağına yakışan bir şarkı.